شیمی وزندگی
عنصر 112 که در مرکز تحقیقاتی عناصر سنگین (GSI Helmholtzzentrum für Schwerionenforschung ) کشف شده بود، به وسیله ی اتحادیه ی بین المللی شیمی محض و کاربردی، آیوپاک، به طور رسمی به عنوان عنصر جدید جدول تناوبی پذیرفته شد. آیوپاک شناسایی عنصر 112 را در نامه ای رسمی به رئیس تیم کاشف آن، پروفسور سیجرد هافمن (Sigurd Hofmann )، تأیید کرد.
در حدود 6 ماه پس از اینکه نام پیشنهادی به طور کامل به وسیله ی آیوپاک ارزیابی شود، نام رسمی عنصر اعلام می گردد. عنصر جدید تقریباً 277 بار سنگین تر از هیدروژن است که آن را به سنگین ترین عنصر جدول تناوبی تبدیل می کند.
سیجرد هافمن می گوید: " ما اکنون خوشحالیم که ششمین عنصر - و بنابراین تمامی عناصری که در GSI طی 30 سال گذشته کشف شده است- رسماً قابل قبول واقع شد. به زودی دانشمندان تیم کاشف عنصر جدید در مورد نام آن می اندیشند." 21 دانشمند از آلمان، فنلاند، روسیه و اسلوواکی در آزمایش های کشف عنصر جدید 112 شرکت کرده اند.
پیش از این در سال 1996، تیم بین المللی پروفسور سیجرد هافمن اولین اتم عنصر 112 را به وسیله ی یک شتاب دهنده در GSI ساخت. در سال 2002، آن ها قادر بودند تا اتم دیگری را تولید کنند. آزمایش شتاب دهنده ی بعدی در مؤسسه تحقیقاتی و اکتشاف ژاپنی RIKEN اتم های بیشتری از عنصر 112 را تولید کرد که کشف GSI را تأیید می کرد.
برای به دست آوردن اتم های عنصر 112، دانشمندان در GSI اتم های باردار روی را به وسیله ی شتاب دهنده ی ذره ای 120 متری شتاب داده و آن ها را به سوی یک هدف سربی پرتاب کردند. هسته های روی و سرب در یک واکنش هم جوشی هسته ای با یکدیگر ترکیب شده و هسته های عنصر جدید را تشکیل دادند. عدد اتمی 112 این ترکیب که به طور موقت "عنصر 112" نامیده شد، مجموع عدد اتمی های دو عنصر اولیه است: روی عدد اتمی 30 و سرب عدد اتمی 82 دارد. عدد اتمی دلالت بر تعداد پروتون های هسته دارد. نوترون هایی که در هسته قرار دارند، اثری بر روی طبقه بندی عنصر ندارند. 112 الکترون عنصر 112 که به دور هسته می گردند، خصوصیات شیمیایی عنصر را تعیین می کنند.
از سال 1981، آزمایشات شتاب دهنده ی GSI موفق به کشف شش عنصرشیمیایی شده است که اعداد اتمی 107 تا 112 را دارند. عنصر 107 بوریم (Bohrium)، عنصر 108 هاسیوم (Hassium)، عنصر 109 میتنریم (Meitnerium)، عنصر 110 دارمستادیوم (Darmstadtium) و عنصر 111 روئنتگنیوم (Roentgenium) نامیده شده اند
این روزها بلوند و دکلره کردن کل موها امری رایج و به اصطلاح مد شده است . بسیاری از خانم ها به آرایشگاه ها مراجعه می کنند و بدون آنکه در رابطه با مواد تشکیل دهنده ی دکلره یی که روی سرشان گذاشته می شود ،ازآرایشگر سئوال کنند ، اقدام به بلوند کردن موهای سرشان می کنند. در صورتی که یک آرایشگر از مواد سالم و استاندارد دکلره استفاده کند،تنها عارضه یی که به مو و پوست سر وارد می شود ، خشک شدن مو و پوست و شکننده شدن موها به دلیل مواد آنتی اکسیدانی دکلره است. در این صورت وقتی فردی اقدام به شانه کردن موها می کند، موها شکسته و خرد می شوند. برخی از افراد به این مواد حساسیت و آلرژی دارند،به همین دلیل وقتی مواد دکلره روی سرآنها گذاشته می شود ، احساس خارش و سوزش زیادی می کنند. آرایشگرها برای این دسته از افراد ، مواد ضد التهابی داخل مواد دکلره می ریزند. این مواد می تواند ترکیبات مختلفی از جمله کورتون داشته باشد. بهتراست خود خانم ها در رابطه با ترکیبات مواد دکلره ابتدا از آرایشگر سؤالاتی بپرسند.به هرحال باید گفت استفاده ی کم از مواد دکلره و بلوند کردن مو مانعی ندارد ، اما استفاده ی مستمرازآن می تواند به پوست سر و مو صدمات بسیاری وارد کند . توصیه می شود برای رفع این صدمات وبازگرداندن چربی به پوست سر و مو ،هر از چند گاهی از ماسک های تقویتی یا نرم کننده ها استفاده کنید. ـ ریزش سکه یی مو بعضی بیماری ها اسم های سختی دارندو شاید به همین دلیل ناشناخته می مانند. بیماری «آلوپسسی آره آتا»یا «ریزش سکه یی مو» از جمله ی این بیماری هاست. آلوپسی درلغت به معنی ریزش و کم شدن مو و آره آتا به معنی منطقه است که در فارسی به ریزش سکه یی یا منطقه یی ترجمه شده است ،زیرا همانند سکه یی گرد، موی سر خالی می شود. این بیماری می تواند در موهای سایر قسمت های بدن مانند سر ، ابرو ، ریش ، سبیل ، مژه و... نیز دیده شود. حرف و حدیث در مورد ریزش سکه یی مو زیاد است و این حرف ها گاهی موجب به وجود آمدن ابهاماتی در ذهن برخی مبتلایان به ریزش موی سکه یی (آلوپسی آره آتا) می شود. ـ حال شش نکته را در مورد این بیماری برای شما بیان می کنم:
1 ـ ریزش سکه یی مو موجب خرابی دایمی فولیکول های مو نمی شود . حتی در برخی بیماران ،ریزش و رویش مجدد موهابه کرات در طول زندگی اتفاق می افتد.
2 ـ ریزش سکه یی مو حتی ممکن است به علت وجود یک عفونت در بدن یا به خاطر استرس های روحی به وجود آید . اگر چه اثبات آن مشکل است ، ولی به هر حال عوامل محیطی در بروز این بیماری دخالت دارند.
3 ـ گاهی اولین محل شروع بیماری ،پوست سر است .دربعضی افراد دیگر ، اولین محل مبتلا ، موهای ابرو و مژه است ، که بیماری با ریزش این موها آغاز می شود.
4 ـ این بیماری گاهی ناخن ها را نیز درگیر می کند و به نظر می رسد یک واکنش خود ایمنی درافراد مستعد از نظر ژنتیکی ایجاد می شود .البته علل ژنتیکی مؤثر در این نوع ریزش مو ، به عوامل متعددی بستگی دارند. پس ممکن است با سایر بیماری های خود ایمنی همراه باشد . ابتلای ناخن ها به این بیماری در ده تا 15 درصد موارد دیده می شود.
5 ـ این بیماری در دهه ی دوم و چهارم زندگی شیوع بیشتری دارد . سیر بیماری در افراد مختلف ،متفاوت است . ممکن است بعد از چند ماه موهای جدید رشد کنند ،یا در برخی افراد ضایعات جدیدی در نقاط دیگر ایجاد شوند.
6 ـ رشد مجدد موها در 34 تا پنجاه درصد موارد حتی گاهی تا هشتاد درصد ، تایک سال بعد ازشروع بیماری ، اتفاق می افتد.